یه غریب آشنا
زن 42 ساله از ایراندلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده می گیرد و هر دانه برفی به اشکی نریخته می ماند سکوت سرشار از سخنان نا گفته است از حرکات نا کرده اعتراف به عشقهای نهان وشگفتی های بر زبان نیامده دراین سکوت حقیقت ما نهفته است حقیقت تو و من حقیقت تو و من